آشنایی با سه گیاه آپارتمانی

آشنایی با سه گیاه آپارتمانی

دیفن باخیا یکی از گیاهان همیشه سبز آپارتمانی است که به راحتی در منزل و محل کار نگهداری می شود. قلمه زدن گل دیفن باخیا از مهمترین و اصلیترین روشهای تکثیر این گیاه است و به نور متوسط، گرمای زیاد، خاک همیشه مرطوب، رطوبت هوای۷۰تا۹۰درصد و خاک قلیایی تا کمی اسیدی احتیاج دارد

روش قلمه زدن گل دیفن باخیا

دیفن باخیا از گروه گیاهان سمی است بطوری که شیرابه موجود در ساقه و برگهای این گیاه خیلی سمی و خطرناک است و در صورت تماس با دهان، موجب سوزش و بی حسی دهان و گلو می گردد و حتی امکان دارد تارهای صورتی فلج و باعث خفگی شود. برای اینکار هنگام قلمه زدن از دستکش استفاده کنید.

زمان مناسب قلمه زدن دیفن باخیا

به طور کلی در سراسر سال می توان از گل دیفن باخیا قلمه تهیه کرد اما ریشه زایی در قلمه هایی که در بهار و یا اوایل تابستان تهیه شده اند بیشتر است.

در شرایط مناسب، ریشه‌زایی قلمه های دیفن باخیا 30-21 روز طول خواهد کشید و زمانی که طول ناحیه جوانی که به تازگی رشد کرده است حدود 5 سانتیمتر شد می توان پوشش پلاستیکی را برداشت تا گیاه در شرایط رطوبت عادی و معمولی اتاق به رشد خود ادامه دهد.

نیازهای محیطی دیفن باخیا

خاک: مناسبترین خاک برای کاشت دیفن باخیا خاکبرگ است.

نور: گیاه دیفن باخیا همانند بیشتر گیاهان آپارتمانی نیاز به نورغیر مستقیم داشته و در نور مستقیم آسیب می بیند. همچنین در محیط بدون نور، گیاه علفی و ساقه هایش دراز می شود. توصیه میشود گیاه خود را هر چند وقت یک بار بچرخانید تا برگ ها به یک طرف منحرف نشوند .

دما: بهترین درجه حرارت برای نگهداری گل دیفن باخیا بین ۱۳ تا ۱۸ درجه است و لازم است در فصل زمستان در اتاق نگهداری شود ولی در بقیه فصول می تواند دمای محیط را تحمل کند.

کوددهی: کود لازم برای گیاه دیفن باخیا را می توان به میزان۳۰گرم در لیتر، هر هفته یکبار از فروردین تا آبان ماه، مصرف نمود.

آبیاری: برای آبیاری دیفن باخیا توصیه میشود از آب سبک و بدون املاح آب جوشیده سرد شده استفاده شود. میزان آبیاری مورد نیاز گیاه در تابستان هفته‌ای دو مرتبه و در زمستان یک بار در هفته کافی است.

خصوصیات خاک مخصوص کاکتوس

کاکتوسها یکی از محبوبترین گیاهان آپارتمانی هستند که در طی سال در داخل خانه می توان از آنها نگهداری کرد. متاسفانه گاهی رطوبت زیاد هوای اطراف گلدان کاکتوس باعث می شود شرایط برای رشد کاکتوس مناسب نباشد. قابلیت زهکشی خاک مخصوص کاکتوس زیاد است و همین امر به افزایش تبخیر و تامین خشکی مورد علاقه این گیاه کمک می کند.

بهترین خاک برای کاکتوس برای حفظ سلامت گیاه و ایجاد شرایط مشابه زیستگاه اصلی آن لازم است. خاک گلدان کاکتوس حاوی شن طبیعی و مواد مغذی کم بوده و همچنین خشک است تا مشابه محیط طبیعی آن شود. خاک کاکتوسها را می توانید به صورت آماده خریداری کنید یا خودتان در خانه آن را درست کنید.

بهترین ترکیب خاک برای کاکتوس چیست؟

یک خاک بسیار متفاوت دیگر ترکیب ۵ پیمانه خاک گلدان، دو پیمانه پرلیت و یک پیمانه الیاف نارگیل است تا خاک حاصل به صورت یکنواخت خشک شود. ممکن است لازم باشد دستور ساخت خاک کاکتوس را بسته به محل قرار گیری گلدان و نوع گیاه گوشتی خود تغییر دهید.

• ۱ قسمت خاک باغچه + ۱ قسمت شن و ماسه (به نسبت مساوی) + ۱ قسمت کمپوست (مواد پوسیده گیاهی و خاک برگ)، یا

• یک دوم قسمت خاک رسی + ۱ قسمت ماسه + ۱ قسمت خاک باغچه، یا • ۱ قسمت کمپوست + ۱ قسمت خاک پیت + یک قسمت ماسه

ترکیب عالی و مناسب خاک برای پرورش گیاه کاکتوس

برای این بهترین ترکیب خاک را برای کاشت گیاه کاکتوس انتخاب نمایید، باید ماسه، پیت ماس و ورمی کمپوست خریداری کنید. خرید خاک و کود کاکتوس آماده تمامی این ترکیبات را در خود جای داده است. اما شما می توانید هر یک از این ترکیبات را به صورت جداگانه خریداری نموده و در منزل ترکیب نمایید.

دلایل ریختن برگ بونسای

به طور معمول سه علت برای ریختن برگ بونسای ایجاد می شود:

1. لکه های قهوهای یاسوراخهای ریزوخوردگی روی برگها
2. خشک شدن برگهای ریزتر
3. ریزش برگهای بزرگ وسالم

بونسای هااین گیاهان زیبا باید در دمای بالاتر از ۶۰ درجه فارنهایت نگهداری شوند. به این معنی که در فصول سرد این گیاه باید در داخل منزل و در محیطی گرم قرار بگیرد. اکثر گونه های بونسای های آپارتمانی (فیکوس، کارمونا و غیره) برگ ریزی ندارند، مگر این مشکلی پیش آمده باشد.

بونسای ها را در غالب اوقات سال در خارج از منازل نگهداری می نمایند امّا برای مدتی که به داخل منازل منتقل می گردند ، نور دهی آنها را با انعطاف بیشتری می توان انجام داد بنابراین از هر آنچه در اختیار دارید ، برای این منظور می توانید بهره گیرید . ارتفاع لامپ ها از زمین بستگی به ارتفاع درخت بونسای دارد که در صورت استفاده از فلورسنتمی توان آنرا با فاصله بسیار نزدیکی جهت حداکثر نور دهی قرار دهید زیرا اینگونه لامپ ها تولید گرما نمی کنند . برای این منظور بهتر است از لامپ های فلورسنت بلند استفاده نمایید و آنها را بالای بونسای از سقف آویزان کنید . برای ایجاد دمای مناسب محیطی در زمستان ها می توان 2-1 عدد لامپ حبابیکه دارای نور نقطه ای هستند در بالای بونسای و با فاصله مطمئن نصب نمایید . پوشانیدن بخش خارجی گلدان ها با صفحات عایق از صدمه دیدن گلدانها جلوگیری می نماید و به گرمتر ماندن ریشه ها در زمستان کمک می کند.

علت برگ ریزی بونسای آپارتمانی

اگر خاک بونسای سنگین بوده و آب را در خود نگه دارد، آبیاری زیاد موجب ریزش برگ های بنسای می شود.

این امر موجب پوسیدگی ریشه شده و به تدریج برگ های گیاه می ریزند. تنها زمانی گیاه را آبیاری کنید که خاک آن کمی خشک باشد، و اگر دچار این مشکل شده اید، وقتی گیاه بهتر شد گلدان آن را با خاک مناسب تری تعویض کنید.

آبیاری کم نیز از دلایل بسیار رایج می باشد. بنسای در ظرف کوچک قرار داده می شود و ممکن است شما آبیاری به آن را فراموش کنید. در نتیجه ریشه گیاه می میرد و برگ ریزی می کند. آبیاری زیاد در طی مدت طولانی گیاه را ضعیف می کند، اما آبیاری کم ریشه آن را کشته و در چند روز برگ ها میریزند.

یکی دیگر از دلایل شایع، نور نامناسب است. تمام بنسای ها، حتی بنسای های آپارتمانی، به نور زیاد نیاز دارند.

بیماری مننژیت چیست

بیماری مننژیت چیست ؟

بیماری مننژیت (به انگلیسی : Meningitis) به فارسی بیماری آماس سر ،  به التهاب پرده‌های محافظی که مغز و نخاع را پوشانده اند می گویند. این التهاب ممکن است عامل ویروسی، باکتریایی یا سایر ریزاندامگان را داشته باشد. این بیماری گاهی در اثر تجویز داروهای خاصی به وجود می آید. بیماری مننژیت به دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، ممکن است زندگی بیمار را دچار ریسک کند. تشخیص و درمان مننژیت از این لحاظ ضرورت دارد.

علل ایجاد مننژیت در سالمندان

• باکتری؛
• ویروس؛
• قارچ؛
• تحریکات شیمیایی؛
• حساسیت به دارو؛
• سرطان ها؛
• آسیب جسمی؛

علائم و نشانه های که ممکن است در افراد بالاتر از 2 سال بروز کنند عبارتند از:

• تب ناگهانی بالا؛

• گرفتگی گردن؛

• استفراغ یا تهوع همراه با سردرد؛

• سرگیجه و یا مشکل تمرکز؛

• تشنج؛

• خواب آلودگی و سختی بیدار شدن از خواب؛

• حساسیت به نور؛

• عدم علاقه به نوشیدن و خوردن (عدم اشتها)؛

• ضایعات پوستی(جوش) در برخی از موارد، مانند مننژیت مننگوکوکی؛

انواع مننژیت در سالمندان

 مننژیت باکتریایی

نیاز به بستری کردن فوری در بیمارستان دارد. این باکتری بسیار خطرناک و کشنده می باشد. هنگامی که باکتری وارد خون شود، باعث آسیب زدن و تخریب دیواره عروق خونی می شود و موجب خونریزی در پوست و اعضای داخلی می شود.

علائم شامل مننژیت باکتریایی

تب، خستگی، تهوع، سردی دست ها و پاها، لرز سرد، درد شدید عضلات و مفاصل، درد سینه و یا شکم، تنفس سریع، اسهال و در مراحل بعدی بثورات پوستی است.این نوع مننژیت، در کمتر از چند ساعت فرد را از پا درمی آورد.و حتی گاهی هم در موارد غیر کشنده، معلولیت دائمی می دهد و شامل قطع عضو و یا زخم شدید در فرد مبتلامی باشد. علائم مننژیت باکتریایی بعد از ۳ تا ۷ روز ظاهر می شود. حتی در نوزادان تازه متولد شده هم ممکن است علائمی همچون: تب، سردرد و سفتی گردن وجود نداشته باشد و یا به سختی متوجه این علائم شویم.

سالمندان مبتلا به این نوع مننژیت ممکن است دارای علائم زیر باشند:

غیرفعال بودن، تحریک پذیر بودن ، استفراغ و کاهش اشتها. در سالمندان پزشک عکس العمل سالمند را می بیند و تشخیص می دهد که سالمند دچار مننژیت شده است یا نه. اگر چه علائم اولیه مننژیت باکتریایی و ویروسی شبیه هم می باشند، باید به این موضوع مهم توجه داشت که علائم بعدی مننژیت باکتریایی نظیر تشنج و کما بسیار خطرناک می باشد.

مننژیت ویروسی

خفیف تر است و غالبا بیشتر از مننژیت باکتریایی رخ می دهد. این نوع بیماری ، ناشی از عفونت روده ای می باشد. معمولا در اواخر تابستان و اوایل پاییز ایجاد می شود. غالبا این بیماری بچه های کمتر از پنج سال و بزرگسالان زیر ۳۰ سال را دچار می کند. علائم این نوع مننژیت کاملا در نوزادان و سالمندان با هم تفاوت دارد.

علائم در نوزادان به صورت نشانه هایی مثل : تب، تحریک پذیری، بد غذایی و سخت بیدار شدن است.

علائم در سالمندان  به صورت نشانه هایی مثل: تب بالا، سردرد شدید، سفتی گردن، حساسیت به نور، خواب آلودگی و یا مشکل در بیدار شدن، تهوع و استفراغ، و کاهش اشتها است.

اصولا علائم این نوع مننژیت معمولا ۷ تا ۱۰ روز طول می کشد.

مننژیت قارچی

هم یک نوع از این بیماری می باشد. علائم این مننژیت بسیار شبیه به انواع دیگر مننژیت می باشد. به هر حال، این علائم به تدریج خود را نشان میدهد و کم کم ظاهر می شوند. علائم مشترک شامل سردرد، تب، تهوع و سفتی گردن می باشد. علائمی که فقط خاص این بیماری است عبارتند از: بیزاری از نور ، تغییر در وضعیت ذهنی، گیجی، توهم و تغییرات شخصیتی که اینها نشانه های خاص مننژیت هستند .

افرادی که مبتلا میشوند و در معرض خطر حدود ۱۰ درصد از بیمارانی که مبتلا میشوند ، می میرند و در موارد غیر کشنده، افراد دچار آسیب مغزی، از دست دادن اندام و یا ناشنوایی می گردند.هر شخصی در هر شرایط سنی میتواند به این بیماری مبتلا شود

نوزادان کمتر از یک ماه به علت اینکه هنوز سیستم ایمنی بدنشان ضعیف است، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.

افرادی که در تماس با بیمار دچار مننژیت ویروسی می باشند، شانس زیادی برای مبتلا شدن به این عفونت را دارند، اما بیماری آنها شبیه عوارض مننژیت نمی باشد و با نشانه های دیگری بروز میکند .باید به این موضوع مهم توجه داشته باشید که: تشخیص زودهنگام و درمان مننژیت به موقع مننژیت باکتریایی، از آسیب دائمی عصبی جلوگیری می کند.

پیشگیری از مننژیت

دستان خود را بشویید: شستن دقیق دست در جلوگیری از قرار گرفتن در معرض عوامل عفونی مهم است. کودکان خود را به شستن دست هایشان آموزش دهید، در اغلب موارد به خصوص قبل از غذا خوردن و پس از استفاده از توالت، گذراندن وقت در یک محل عمومی شلوغ و یا یعد از بازی با حیوانات خانگی به آنها نشان دهید که چگونه دست های خود را با دقت بشویند، برای شستشو حتما از صابون استفاده کرده و به اب خالی اکتفا نکنید.

رعایت بهداشت

آیا نوشیدنی، غذا، نی، ظروف غذا خوری، شانه و یا مسواک  خود را با هر کس دیگری به اشتراک می گذارید؟ آموزش کودکان و نوجوانان برای جلوگیری از به اشتراک گذاری این موارد بیش از حد اهمیت دارد.

سالم ماندن

سیستم ایمنی بدن خود را با استراحت کافی، ورزش منظم و یک رژیم غذایی سالم با مقدار زیادی از میوه های تازه، سبزیجات و غلات سبوس دار حفظ کنید.

اگر شما باردار هستید: مراقب تغذیه خود باشید کاهش خطر ابتلا به لیستریوز با کاهش مصرف گوشت پخته، از جمله هات داگ و گوشت اغذیه فروشی ممکن است، همینطور اجتناب از مصرف  پنیر نرم محلی از شیر غیر پاستوریزه، این نوع پنیر ها را استفاده نکنید مگر اینکه به وضوح برچسب مواد تشکیل دهنده ی آن را  با شیر پاستوریزه مشاهده کنید.

واکسن

برخی از انواع مننژیت باکتریایی پیشگیری با واکسن های زیر:

واکسن نوع هموفیلوس آنفولانزا ب

 کودکان در ایالات متحده به طور معمول این واکسن را به عنوان بخشی از برنامه واکسیناسیون خود دریافت می کنند تزریق این واکسن، پس از حدود 2 ماه از سن نوزاد انجام خواهد شد، این واکسن برای بعضی از بزرگسالان نیز توصیه می شود، از جمله کسانی که به  بیماری سلول داسی شکل و یا ایدز مبتلایند و یا کسانی که طحال ندارند.

واکسن کونژوگه پنوموکوک(PCV7)

این واکسن بخشی از برنامه ایمن سازی برای کودکان کمتراز 2 سال در ایالات متحده است. علاوه بر این آن را برای کودکان بین سنین2 و 5 که در معرض خطر بالای بیماری پنوموکوکی و نیز کودکانی که بیماری قلبی مزمن یا بیماری های ریوی و سرطان دارند توصیه می شود.